Benim Kardeşim .....

Tüm dostlara  selamlar  sevgiler olsun Sizlere  daha önce bizim  osman efendiyi az biraz anlatmıştım şimdi biraz daha  ve onunla  ilgili yaşadıklarımızı  anlatmaya çalışı-cam  inşallah ...Osman  2 yaşında yüksek ateş ve havale sonuncu  ve bir şerefsiz diyeceğim artık doktorun ölmüşse de hiç rahmet okumuyorum  havale  geçiren bir çocuğa  direk iğne yapması sonuncu tüm beyin  fonksiyonlarını  bitirerek zihinsel engelli  bir çocuk oldu  normal  bir çocuk olarak doğurduğu bir annenin  kucağına  zihinsel engelli bir çocuk vererek  artık yapacak bir şeymiş yok diyerek  gönderen  bir doktor bozması  bu hangi anne çocuğun  böyle olmasını  ister ki tabi ki önce Allah'tan  ama  bile bile ve göz göre  göre   bunu  yapmaları  beni benden etti zaten annem  çok mücadele  verdi Osman'la en çok canımı  yakan  şu oldu Osman'da  annem o zamanlar biz okula başlayacağız  diye bize  birer siyah önlük diker bir Osman'a  birde bana  diker benim dantel yaka Osman'ın  iki yanı cepli o çok sever cepli şeyleri onun için annem ona iki yanına  cep dikti önlüğünün üstüne  ve o gün geldi okula  başlayacak herkesin evladı annemde buruk bir acı ve hüzün vardı o gün hiç unutmam  annemin  O yüzünde ki acıyı ve gözlerin de ki hüznü biz Osman'la  el bebek gül bebek büyüdük  annem ikimizde  birbirimiz den hiç ayırmadı ben  Osman'la güldüm  Osman'la  ağladım  yeri geldi düştük beraber kalktık biz  babamdan  hiç doğru düzgün bir sevgi görmedi  osman hep ikinci planda  bıraktı onu  kabullenmek istemedi  hiç bir zaman  gerçi ne zaman  doğru düzgün babalık yaptı ki biz  hep annemle  paylaştık her şeyimizi  hep annemiz  vardı yanı başımız da  ne zaman  yere düşsek annem uzatırdı elini  bize her daim çok zorluklar yaşadık Osman'la biz varlıkta gördük yoklukta Bir gün bir bayram sabahı  malum herkes bayramlaşmak için büyüklerinin yanına eşin dostun yanına gider dimi doğal olarak bizde o zamanlar 9 10 yaşlarındayız  Osman'la  .... bizde  bir bayram sabahı annem Osman'la bizi  yeni aldığı bayramlık kıyafetlerimizi giydirdi   büyük amcama  el öpmeye götürdü o zamanlar biz Kahramanmaraş'ta oturuyorduk Gittik evlerine  kapıyı amcam açtı  onun da 3 çocuğu  var küçük olan  oğluyla çocukluğumuz beraber geçti  girdik içeri işte bir amca ya elini öpücez ya osman tam o anda ellini uzattı amcam ellini  bir anda geri çekti  biz  annemle  bir an şaşırdık  aman aman  uzak dur dedi  şimdi hastasın zaten dedi  bir  hastalığın   bulaşır dedi   amcam denen  şerefsiz  bir an durdum ben annemde bir şey diyemedi ben öpmedim ellini  öyle yapınca sonra içeri girdik orada şovunu  yaptı dur dedi hemen oturmayın koltuğu filan dedi  kirletir-siniz sonra hanım bana kızıyor dedi   üstüne bir örtü serdi halbuki  annem bizi  çok güzel giydirmişti bir hevesle bir bayram sabanı  yaşatmadılar çok gördüler hanım dediği  yengem hanım kendisi ve O 3 çok bilmiş çocukları  bizi  halliyle alıp  içeri  gelip bayramlaşmadılar bile bırakın  bayramlaşmayı aynı sofraya oturmayı  layık görmediler yedi sülalesine artık ..............  O gün den beri hiç bayramları sevmez oldum o içim de ki bayram hevesini  bir bayram sabahı Osman'la benim söndürdüler  düşün bunu  en yakınız  yapıyorsa el ne yapmasın dimi  Dilerim  benim Osmanıma  yaptıklarını  kendi evlatlarında bulurlar inşallah hepside   Rabbım çok büyük  Benim o acmanın  ve o yenge  bozmasının  yatacak yerleri yok  hem  bu dünyadan  hemde öteki tarafta iki  elim yakalarında   olacak  O benim Osman'ımın canın  yakanlar  hepsi  de Allah'ından bulsun  benden bulursa  sonu  çok kötü olur Rabbım  benim yaşadıklarımı kimseye yaşatmasın Unutmasınlar  ölüm herkese  var ve herkes bir engelli adaydır  sabaha sağ çıkacağımızı  Rabbım den başka kimse bilmez  ne olacağımızı   bir gece  ne olacağını  hiç kimse bilemez  Rabbım  den başka Ne ekersen onu biçersin demişler  Rabbım  herkesin gönlüne göre versin inşallah ....


Bir bayram  sabahını   hissettim  yüreğimin   içinde gizlenen  acısını   Bir seher vakti çaldı  kapımı  hüzün  bir gam girdi  umutlarıma   siyah bir önlükte  kaldı   mutluluklarım  bir çocuğun  gözlerin de ıslandı  sevinçlerim  bir çift ayakkabıda  kaldı hayallerim   pas tutmuş Demir pencereler de asılı  kaldı çocukluğum çaldılar  her şeyimi   doğduğum gün   aldılar avuçlarımda  biriktirdiğim  hayatı    oysa beni  benden edeli hayat çok oldu  tam 33 yıl oldu  beni  benden eden hayat işte ...........Bir rüzgarın  uğultusunda  bıraktım  hasretlerimi  bir yağmurun  sessizliğinde bıraktım özlemlerimi  göz yaşlarımı  beni  benden eden   bir çift   elde   kaldı ....

Sessiz  kaldım  Ne eylerse  Rabbım  güzel Eyler Rabbım  güzel görenlerden eylesin ......

Devamı gelecek ......