Ben susmayı bir marifet sandım

Benim  dar sokaklarımda  iniliyor  yüreğimin  sancıları  prangalar   vuruluyor  çehremin  dört bir yanına çığlıklar  yükseliyor  lal olmuş  dilim den  nefesler  sarıyor  hüzünlerimi  kifayetsizler  zincir vuruyor  umutlarıma  bir feryat  yükseliyor  acıyan  tüm yaralarım dan  bin  tokat   vuruyor  hayat  acımasızlıklar   savruluyor  hain  rüzgarlardan  dem salıyor  denizler  kıyılara  bir zaman  düşüyor  gök mavisi  bulutlardan  bir uçuyorum  açlıyor  yankılanan  sessizliğim de şimdiler de  bir hiçlik  sarıyor  tüm  bedenimi .....Ben susmayı  bir  marifet  sandım  meğer  susmak  bir  marifet sizlik miş

Sessiz  kaldım ...