Not: Resim Galata kulesinin içinden bir kare
Bir bilinmeze bele dim karaya çaldığım düşlerimi bir taşa bağladım umutları bir sonsuzluğa uçurdum tuzlar bastığım yalnızlıkları mı bir surete karaladım yamalı hüzünleri mi ..
sağanak bir yağmurda dindi çığlıklarım.. dar geçitli kapılarda tükendi haykırışları m .varlığınla yokluğunun arasında bıraktım sensizliği eskileri yenilere yenileri eskilere sardım zamansız açan bir gülün solmuş yaprağın da unutum benliğimi...şimdiler de cahil bir bir rüzgarın esaretin de kaldı ..
Yağmurlar rahatlatıyor insanı değil mi? Aynı gözyaşları gibi.
YanıtlaSilBazen sakinliği bazende bir rüzgar gibi dağılması insanı biraz olsa da rahatlatıyor dediğin gibi Ayni göz yaşları gibi .... Teşekkür ederim güzel insan ....
Sil