bilemedim ......

Son     günlerde    içim eski  dönem yalnızlıkları  gibi .. sarıp sarmaladığım  toz  pembe  hayaller  kurduğum  hayatta    dair  ne varsa  yaşanmışlıklar  eski dönemlere   bıraktım  çoğu  zaman  vuslata  vurmuş  hüzünler gibiydi  yumruklar    yediğim  sessizliğim den kahpe  bir   kurşunun   zamansız  gelip  vurması gibiydi  sana dair  dizdiğim  özlemlerim    soyma  kapılarının   tozlu  basamaklarında  yıkadığım  umutlar  gibiydi  içim de  biriken   anlamız   cümleler     gibiydi  geçmişle  gelecek  arasında   sıkışıp  kalmış  mutluluklar  gibiydi   sana  dair  sıraladığım  tüm  satırlarım kör  gecenin  dar kalmış  sokaklarında  firar etmiş umutlarım   beyazlar   karaya  çalmış  toprak  kokan  anıların kimsesizliğin de notası eksik  şarkılarda  unutulmuş  sana  dair  dizdiğim  aşk  nağmeler im  zulmün  zulmüne  kaçmış  bir çığlık gibi  içimi  kaplayan  sensizlikler de düşlere  gebe kalmış yağmurlar inerdi gök mavisi denizlerinin  yokluğunda acıyı  acıyla  kanattık  adını unuttuğumuz  şehirlerinin  rüzgarlarına  saldık yüreğimde  biriktirdiğim  seni ...bir avuç göz yaşında yıkadık mutlulukları sevmek bunun  neresinde varlığını  varlığımla  sardığım  söyle  hadi  sevmek bunun  neresinde başı sonu  belli  olmayan  romanlar gibiydi ufuklara bıraktığım  faili meçhul  cinayetlerinin  hükmünü  kestiği  yoksun kalmış  kifayetsiz tümceler gibiydi belki  bir vazgeçiştir  kimliğini yitirmiş  bir ruh gibi belkide yol kenarına  fırlatılmış eski aşklardı  kim bilir  kim bile bilir ki bir hoşça kala  sığdırdığın  ayrılıkları  sevdiğim  eski bir şarkının   sözleri gibiydi... Ben seni unutmak için sevmedim Gülmen ayrılık demekmiş bilmedim... diyordu.....