4 Kasım 2013 Pazartesi

mavilere beledim seni .....

Bir şiir vardı mısraları dolaşan yüreğimin sessizliğinde ( Ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim!) diyordu Yılmaz Erdoğan oysa kaç denizler aştım yoksun kalmış yamalı bir martının kanadında tükettim derin yaralar açtın izi kaldı kendime yok saydım denizlerin çığlıklarına karıştı senli geçen tüm tümcelerim oysa
Ben senin, beni sevebilme ihtimalini sevdim!).......Sessiz kaldım ..ö.f

 not:resim yüreği güzel insan yolcu arkadaşımın blog sayfasından çaldım 
Gönderen zaman:
Etiketler: , ,

4 yorum:

  1. Adsız5 Kasım 2013 09:58

    Denizler neden yalnızlığı hissettirir bize?
    Uçsuz bucaksız ve yalnız görünen bu maviliğin altında milyonlar yaşamaktadır elbette.



    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sessizkaldım5 Kasım 2013 14:59

      O denizin görünen yüzüdür altındaysa söylediğinin gibi milyonlar yaşamakta onlar kendi derinliklerini yaşıyor bizlerde denizin yüzünde görünen yalnızlıklarımızı yaşıyoruz çoğu zaman huzur güven sakinlik bazen dalgalarının sesini dinlemek ve o uçsuz bucaksız sonu olmayan maviliğin tadını çıkarmak kalıyor buda böyle bir şey olsa gerek yolcu yüreğin dert görmesin huzurlu günler ....

      Sil
  2. Hamiyet Akan22 Kasım 2013 00:16

    Hira dağının güvenli kollarıydın sen
    Ve ben
    Bir dervişin cezbeye tutulması gibi sevdim seni...
    Kırılgan satırlarınıza ben de eşlik etmek istedim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sessizkaldım22 Kasım 2013 09:42

      Cok tesekkur ederim yureginiz dert gormesin cok guzel dizeler ..

      Sil

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)