Sessiz Çığlıklarım.....

Beni benden etti ahir ömrüm kara bir duvak gibi beni  benden etti kör olası düşlerim bir ben mi beni benden 
etti şimdi ...sessiz kaldım ... 

Hüzün Giydi Bu Gece Yüreğim .................

İnsan hayatı ne kadar karmaşık her şeyi bir solukta tüketiyoruz

Ve bir bardak su gibi içiyoruz sevgiyi aşkı 
Yaşamın kıyısına vurmuş mutluluklar gibi bin bir çeşit hayatlar
Her biri ayrı bir noktada kimi bir köşe başında yalnızlığa mahkum olmuş 

Kimide bir çöpünün dibinde son bulmuş hayatı kimide ellinde kimsesizliğin öfkesini kustuğu dar sokaklarda yitip giden ömürler gibi yada bir şişenin son yudumun da bir kalemde sildiği yaşamı gibi yada bir toz bulutu gibi yıkılan umutlar gibi sönen hayatlarKime göre yaşıyoruz kime göre seviyoruz aşık oluyoruz kime göre 

Hayatının önümüze sunduğu yaşamlar gibi mi bir kum tanesi gibi yaşam ya yaşarsın yada ölürsün
Tek başına kimsesiz sessiz bir sokak arasında sırtına yüklenmiş binlerce yamalı yaşamlar gibiSahte yüzler yalan gülmeler sahte ağlamalar eskide kalmış aşklar sevgiler zaman ve saatler ilerledikçe insan oğlu da değişiyor her geçen gün zaman bir sigaranın dumanında bırakılmış hayaller gibi hasretler kör bir kuyuda unutmak gibi sabır kırılan bir kalbin tamiri gibi
Neşe çığlıklara gebe kalır prangalar vurulur rüyalara bir bebeğinin küçük avuçlarında birikir yaşam huzur mutluluk sevgi henüz kirlenmemiş saf paslanmamış demirler gibi su gibi saydam ve temiz acılar çarpar bir kuşunun kanadın da isyan eder deniz hırçın bir çocuk gibi yalnızlığına şehrin ışıkları sarar tüm susmuş kalabalığın başı boş gezen kediler köpekler eşlik eder suskun kalmış insan kalabalığına damla göz yaşının içinde yıkadım kaderinin cilvesini kırık bir kemanın hüzün kokan nağmelerine savurdum tüm benliğimi 
Kayıp giden bir hayatının yıkılan duvarlarına astım kimsesizliğimi
Oysa ben daha başlamadan tüm benliğimi bitirmiştim


SESSİZ KALDIM  

BİR TUTAm MAVİ ........

Basit bir cümle de bu kadar ağlayacağımı  bilseydim
Seni bu kadar kolay unuttur muydum
Yoksa halen umutlar yeşertip seni sever miydim  
Bir dağın yamacının da topladım çığlıklarımı

Tükenen bir yalnızlığın ortasında  yıktım duvarlarımı
Hıçkırıklarına karıştı suskunluğum  
Söylenen sözlerinin kimsesizliğin de
Anıların tozlu geçmişin de tükendi hayallerim

Bir eskinin yamasında gitti sana olan sevdalarım
Bir ateşin küllerin den doğar gibi  sessizliğim
Tütün kokan gecelerinin karanlığın da yazdığım
Son şiirinin mısralarını bıraktım hüzünlerimi
Bir tutam mavi de bıraktım acılarımı 
Bir uçurtmanın rüzgarında asılı kaldı yüreğim  oysa
SESSİZ KALDIM