Parçalanıyor bedenim kaç sokak eskittim sensizliğe
Zulüm mu yoksa haykırışlar mı içimi acıtan
Kağıtlar tüketti sevdamı
Martıların çığlıkları vurmuş kıyılarına
Gecenin sensizliği çökmüş kaldırımlara
Göçmen kuşları gibi göç eden yüreğim
Kapat kapat kapılarını girmesin
Sızlayan bedenimin hüzünleri
Gün dönümleri ağarken
Son nefeste yok olur sevdam
Ağıtlar yakıyorum gecenin sessizliğine
Kurşunlar atıyorum kör karanlıklara
Çığlıklarımı bastırıyorum satırlarıma
Tükendi tükendi vagonlar dolusu gözyaşlarım
Gecenin hüznü çöktü yüreğime
Vuslatın isyanları çınlıyor kulaklarımda
Ortada bölünmüş hayallerim
Kanayan ellerim ayaklarım
Tuzlar bastığım yüreğim kanadı kırılmış serçe misali
Deniz tüm mavisini teslim ederken aşka, ay girdi denizle gecenin arasına.
Serçenin derdi bir damla maviydi oysa.
Ahh be serçem...beklemişiz boşuna uğramazmış meğer umut gemileri bu limana...
Sessiz kaldım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder