içimde ki hüzünler ...

Gitmek bu neyin öfkesi lanet olası şehrin küf kokan hıçkırıklarına karışan gitmek neyin sancısı zamanlı zamansız bir hüzün gelip kapıyı çalması gibi acının koyunda kalmış yabancı birkaç  satırın yalancısıyım ben gitmek gel  gitmek  gel  aşkın uğultusu yankılanıyor   ölüm kusan düşlerinin kimsesizliğin de   gitmek bu neyin öfkesi  yüzüne çarpıp duran bir  rüzgarın sessizliği  gibi ömür ömür diyorum hayat susuyor kahırlara belenmiş bir aşkın sancısı   karışıyor ayrılık kokan  yüreğimin hiçliğin de  bir umut yeşeriyor karanlıklara bürünmüş yalnızlığım dan  keşkelerle dolu bir hatırının geçmişi sarıyor tüm bedenimi dokunma dokunma hüküm giymiş bir aşkın matemine  gitmek bu neyin öfkesi unutmak karşılamış sen den arta kalan   satırlarımı ben bir  yol seçtim umudu umuda  aşkı sevda ya bırakıp gidiyorum işte .  geceler  isyankar geceler suskun seni kimler aldı diyor sezen ellerin de kalmış kanadı kırık bir  aşkın yamalı   sevdası gözlerine ilişip kalmış birkaç damla göz yaşın seni kimler aldı diyor sezen ..gitmek bu neyin öfkesi .sessiz  kaldım 

iki satır işte ....6

susmak susmak başını alıp gitmek gibi masum bir hayalin sönüp kül olması susmak başı boş zamanlar da bir kıyamet gibi yana yakıla ağıt yakmak gibi susmak ah bu susuşlar bir çığlığın yankılanması gibi yüreğim hüzzam makamın da çalan bir şarkı gibi susmak işte susmak buysa ben çoktan sustum hepsi bu .sessiz kaldım .

iki şatır işte ..7

Bu gece hüzzam var şehrin tütün kokan sokakların da bu gece matem var duvara toslamış umutların sancıları inler yosma kaldırım taşların da bu gece sen var bu gece ben var işte .

sessiz kaldım

iki satır işte..5

nedir bu yağmurun isyan kokan yalnızlığı nedir pusu kurmuş düşlerimin hüzünleri nedir bu tuhaflık satır arası gizlenmiş kimsesizliğim in hükmü ......sessiz kaldım .

Öğretmenler Günü Bütün Öğretmenlerimize Kutlu Olsun

Milletleri kurtaranlar; yalnız ve ancak öğretmenlerdir. Öğretmenden, eğiticiden yoksun bir millet; henüz millet adını almak kabiliyetini kazanmamıştır… Mustafa Kemal Atatürk....

iki satır işte ..4

ey ömrümün son yalnızlığı olan alaca kuşlar gel gönlüme hüküm giymiş düşlerimin sancıları gel ey rüzgara çarpıp duran hüzünler ne gel ne git işte .....sessiz kaldım