bizim küçük cadı büyüdü :)

Efendim  öncelikle    tekrardan    selam    olsun   tüm dostlara    malum  bizim    küçük    hamın   mezuniyeti  vardı       oldu   bitti     çok şükür      hepsi   bir  birin  den  güzel  kızlar   erkekler    giyinmişler   süs-lenmişler   geldiler   :)      güldüler   eğlendiler    coştular   tabi   bizler   bir  kaç   arkadaşlara    annem     ve   benim    kankam     can dost  diloş   :) ve   Ortancı  kızı    gözde     can  kardeşim :)     hanımları  içeri   bıraktık     sahile   de   denize   karşı     çaylarımızı   içtik    güzel    sohbetler    onlar   içeride   eğlendi   bizlerde   dışarıda  iyi   oldu   bizler  için de :)     ve  onlara  okumayı  yazmayı       arkadaşlığı   dostluğu   değerleri   öğreten   güzel   insan    Nalan   öğretmenleri   ve    branş   öğretmenleri ve   güzel   bir  gün oldu   hepsi   ve  bizim    için  de   zaman   o  kadar   hızlı   akıp  geçiyor ki  daha   ben  kendim   çocukken  kafamı   bir  kaldırdım   aynaya  baktım   ben   çoktan   büyümüşüm  dizlerim de  ki  yaralar  çoktan   kapanmış   Saçlarımın  arasına     gizlenmiş   bir  kaç  beyazlık   olmuş   bile  :)     zaman   kavramı   denen   şey  dipsiz   bir  uçurum  gibi   sonunun   nerede  biteceğini   bilemiyoruz   tıpkı   yağan  yağmurlar  gibi   bir  bakmışım  ki  daha    dün   gibi   yüzü  gözü   toz  pas  içinde   sokaktan  içeri   girmeyen   her  seferin  de  Çizgili m  cd si  almadan   eve  girmeyen   o  tombul   yanaklı   kırmızı   suratlı   küçük kız   çocuğu  şimdi    büyüdü     henüz ilk  okula giderken   şimdi  kocaman   bir  genç kız   oldu   liseye  başlıyor   Rahmetli   Cem  karacanın   bir   şarkısı   vardı  Mahsun  Kırmızı gülle   seslendirmişti .
Hayat film gibi son yazar biter Dert etme kendine gülümse yeter
Hayat devam ediyor bak
En güzel şey mutlu olmak
Gideceğiz çırılçıplak
Hayat ne garip of
Hayat çok garip...


Ne güzel söylemiş hayat çok garip... gerçekten de öyle annem işe giderken bana emanet ettiği küçük cadıyı o zamanlar    tüm yaramazlıklarıyla ortalığı bir birine katan bir  pasaklı  bir  kız çocuğuydu  :)  ağladığı   zaman   susturmaya   çalıştırdığım  tiz  çığlıklarıyla   mahalleyi  inleten   pasaklı  cadıydı  uykusu   gelince  ilahiler  dinleyerek  uyuyan   pasaklı  cadıydı  :)  şimdi   dönüp    bir  geriye   bakanca  çok  çok   şey yaşamışız   görmüşüz   diyeceksiniz ki   yaşın kaç  ki  daha  ne  gördün  der  gibi   dediğinizi   duyar  gibiyim  :)    yaş  28   ama   yokluğu da   gördüm  varlığı da   en  önemlisi   İstanbul  gibi  koca   bir  şehirde  hayat  mücadelesi   verdik  annemle   ve  Osman'la  acıyı  hüznü  mutluluğu  sevinçleri  yaşadık   çok  şükür  ki halimize  ve  bugünümüze   hayatın  bir yerlerinin  den  tutunarak   devam  ediyoruz   yaşamaya   Rabbım  ömür  verdikçe
inşallah  hayat   neleri   getirir   neleri   bırakır    bilemeyiz  Rabbım  her şeyin   hayırlısını    versin  cümlemize .

..buda   bizim  küçük  cadı    ve   arkadaşlarıyla   :) 

işte  bu  o  pasaklı   küçük kız  :)